هشتم سیّد بن طاوس روایت کرده از محمّد بن ذکوان که معروف بستجاد است برایِ آنکه آن قدر سجده کرد و گریست در سجود که نابینا شد گفت عرض کردم به حضرت صادق علیه السلام فدای تو شوم این ماه رجب است تعلیم بنما مرا دعایی در آن که حق تعالی مرا به آن نفع بخشد حضرت فرمود بنویس بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ بگو در هر روز از رجب در صبح و شام در عقب نمازهای روز و شب
یٰا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ ٰامَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ
ای آنکه به او امیدوارم برای هر خیری و از خشمش در هر بدی ایمنی خواهم
یٰا مَنْ یُعْطِی الْکَثٖیرَ بِالْقَلٖیلِ
ای که عطا کند بسیار را در برابر طاعت اندک
یٰا مَنْ یُعْطٖی مَنْ سَئَلَهُ
ای که عطا کند به کسی که درخواستش کرده باشد
یٰا مَنْ یُعْطٖی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّنًا مِنْهُ وَ رَحْمَةً
ای که عطا کند آن را که درخواستش نکرده و او را نشناسد از راه نعمت‌بخشی و رحمت
اَعْطِنٖی بِمَسْئَلَتٖی اِیّٰاكَ جَمٖیعَ خَیْرِ الدُّنْیٰا وَ جَمٖیعَ خَیْرِ الْأٰخِرَةِ
عطا کن به من بخاطر درخواستم از تو همه‌ی خوبی دنیا و همه‌ی خوبی آخرت را
وَ اصْرِفْ عَنّٖی بِمَسْئَلَتٖی اِیّٰاكَ جَمٖیعَ شَرِّ الدُّنْیٰا وَ شَرِّ الْأٰخِرَةِ
و دور کن از من به سبب درخواستم از تو تمام بدی دنیا و شر آخرت را
فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مٰا اَعْطَیْتَ وَ زِدْنٖی مِنْ فَضْلِكَ یٰا کَرٖیمُ
که همانا آن‌چه را تو دهی چیزی کم نیاید و بیفزا بر من از فضلت ای بزرگوار
پس گرفت حضرت محاسن شریف خود را در پنجه‌ی چپ خود و خواند این دعا را بحال التجا و تضرّع بحرکت دادن انگشت سبّابه‌ی دست راست پس گفت بعد از این
یٰا ذَا الْجَلٰالِ وَ الْأِکْرٰامِ یٰا ذَا النَّعْمٰٓاءِ وَ الْجُودِ یٰا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتٖی عَلَی النّٰارِ
ای صاحب جلالت و و بزرگواری ای صاحب نعمت و جود ای صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش